Papilio Buddha, a Malaylam language feature film written and directed by Jayan K. Cherian, has joined the long list of movies troubled by censorship in India in recent times. The film mainly focuses on the atrocities committed against Dalits, women and the environment and it has been accused of defaming the Father of the Nation Mahatma Gandhi. The film had initially been banned by censor board until it recently got cleared for screening with the “adult” certification.
With the recent banning of the movie Vishwaroopam by the Tamilnadu state government to the various fatwas against art across India, the most recent one in Kerala where a writer’s statue was vandalized, India is taking ten steps backwards to every small progressive step it is trying to achieve.
Author Salman Rusdhie on a recent interview to a television channel asserts:
“This is a different kind of emergency; it's a cultural emergency in India. Culture is the new target and artists do not have gangs to defend themselves. Culture and art is not hard to attack”
It is common knowledge, without free thinking, which is essential to produce art, no society will ever achieve higher social status which India yearns for in this century. While religious organizations are notorious for such behavior, Indian Government itself gives them all a shot in the arm by banning a movie because the Indian Censor board took offense in the movies portrayal of Gandhi, the nation’s most respectful figures of the freedom struggle.
Deedi Damodaran writes in the Hindu about the decision of censor board on Papilio Buddha:Our society is not yet ready to face the statements this film makes. The film deals with gender and Dalit issues in a raw manner, and I feel these are causes that are inseparable. Here we have a woman who was raped at her workplace coming back to rebuild a very active life. Papillio Buddha chooses not to beat about the bush. It is bold and clear and relevant. No wonder the state was worried by the revelations made so loudly and unapologetically.
Lois Munoz Merka comments on Facebook:
Many controversial films are rejected by the countries they were exposing. I think it's so important for this film to be seen everywhere to shed light on the Dalits. Many people around the world were unaware of apartheid in South Africa.
കറുത്ത വിപ്ലവകാരി (karutha viplavakari) supports the movie in a Facebook comment on the page:
ചരിത്രസത്യങ്ങള് മൂടിവെച്ചു അടിസ്ഥാനജനതയെ ചാതുര്വര്ണ്യ വ്യവസ്ഥയുടെ കൈപ്പുനീര് കുടിപ്പിച്ച് ദൃശ്യമാധ്യമ മേഖല കൈയടക്കി വെച്ച സവര്ണ്ണ സിംഹാസനങ്ങളെ തകര്ത്തെറിയുവാന് പപ്പിലിയോബുദ്ധക്ക് കഴിയട്ടെ എന്നാശംസിക്കുന്നു!
The main stream media infested with the upper castes have for long suppressed the Dalits and hope this movie can shatter their golden thrones
The common perception of Gandhi in India and his stance on Dalits is questioned in the movie which is what made the censor board fluster. But Dr. B. R. Ambedkar, a renowned Dalit scholar and who was one of the main architects of the Indian constitution has written extensively on Gandhi and the FB page for the movie displays the quote from his book ‘What Congress and Gandhi have done to the untouchables’, published in 1945.
“There was nothing noble in the fast. It was a foul and filthy act. The fast was not for the benefit of the Untouchables. It was against them and was the worst form of coercion against helpless people to give up the constitutional safeguards of which they had been possessed under the Prime Minister’s Award and agree to live on the mercy of the Hindus. It was a vile and wicked act. How can the untouchables regard such a man as honest and sincere?
Arundev E asks on his G+:
പാപ്പിലിയോ ബുദ്ധ’ യുടെ കാര്യത്തില് മറന്നു പോയ ആവിഷ്കാരസ്വാതന്ദ്ര്യം ‘വിശ്വരൂപ'ത്തിനു വേണ്ടി ഓര്ത്തെടുക്കുന്നത് പുരോഗമനപരമാണ്. ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി.
It is interesting to note that the same people who forgot about Papilio Budha is now speaking about freedom of art in the case of Vishwaroopam.
Amidst the denial of certification, there has been private screenings earlier in Kerala. Anivar Aravind who viewed it in a private screening has this to say about the movie.
തീര്ച്ചയായും കണ്ടിരിക്കേണ്ട ചിത്രം . നിരവധി റിവ്യൂകളില് പറഞ്ഞതുപോലെ പ്രമേയപരമായും ആഖ്യാനപരമായും പുതുമകള് നിറഞ്ഞതും ഒരു മിലിറ്റന്റ് ദളിത് രാഷ്ട്രീയപരിസരത്തുനിന്ന് നോക്കിക്കാണുന്നതുമായ ചിത്രമാണിത്. ഗംഭീരന് വിഷ്വലുകളും ശക്തമായ വിവരണവും. സെന്സര്ചെയ്യേണ്ട ഒന്നും ഇതിലില്ല. ഈ ചിത്രം കാണേണ്ടതും ചര്ച്ചചെയ്യേണ്ടതും അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും വിമര്ശിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യേണ്ടതും അത്യാവശ്യമാണ്.
It is a must see movie. As many reviews have written, this is about dalit politics taking a militant path. The cinematography as well as the scripting is excellent. There is nothing to censor in this movie. This movie needs to be seen, discussed and accepted.
The movie was sidelined even at the supposedly liberal film festivals. Madhyamam, a Malayalam newspaper writes about the movie not screened at the IFFK film festival of 2012:
‘പാപ്പിലിയോബുദ്ധ’യെ ഒഴിവാക്കിയതിലൂടെ പ്രാന്തവത്കരിക്കപ്പെട്ട ഒരു ജനതയുടെ ജീവിതവും പോരാട്ടവും അന്തര്ദേശീയ സദസിന് മുമ്പാകെ ചിത്രീകരിക്കാനുള്ള അവസരമാണ് ഐ.എഫ്.എഫ്.കെ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയത്. ഉന്നത ജാതിക്കാരും പ്രമാണിമാരും നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഏതൊരു ഭരണകൂട ഏജന്സിയേയും പോലെ, ചലച്ചിത്ര അക്കാദമിയിലും ദലിത് വിരുദ്ധ സമീപനം പ്രകടമാണ്. അവരുടെ പുരാതനമായ സംവേദന ശക്തിയെ കുഴപ്പത്തിലാക്കുന്ന ഒരു കലയും അവര്ക്ക് സഹിക്കാനാവില്ല. ‘പാപ്പിലിയോ ബുദ്ധ’ ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടത് ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവമല്ല. കഴിഞ്ഞ ഡോക്യുമെന്്ററി ഫെസ്റ്റിവലില് ആനന്ദ് പട്വര്ദ്ധന്െറ ‘ജയ് ഭീം കൊമ്രേഡ്’ (Jai Bheem Comrade) സിനിമയുടെ ദൈര്ഘ്യം കൂടുതലാണെന്ന് കാണിച്ച് ഒഴിവാക്കിയിരുന്നു. ‘
What could have been an excellent venue to display before the international audience, the life and struggles of the Dalits, a great opportunity was lost by not screening Papilio Buddha at the film festival. Just like all the government agencies are ruled by the upper caste and the powerful, the Government's own movie society also metes out the same anti Dalit treatment. Any art form which is ready to debate with the common discourse is avoided. At an earlier festival, Jai Bheem comrade, the movie by Anad Patwardhan was avoided for its political stance .
Blogger Vellezhuthu writes what happened when the movie was screened at theater in Thiruvanathapuram, Kerala.
ഇന്നലെ 10 മണിക്ക് അജന്തയിൽ വച്ച് ക്ഷണിക്കപ്പെട്ട സദസ്സിനു മുൻപാകെ ജയൻ കെ ചെറിയാന്റെ പാപ്പിലിയോ ബുദ്ധ പ്രദർശിപ്പിച്ചു. 48 മിനിട്ടുള്ള സിനിമ പ്രദർശിപ്പിച്ചു ഡിവിഡിയും പ്രൊജക്ടറുമായി ആളുകൾ പോയ ഉടനെ പോലീസ് വരുന്നു. പ്രദർശനം നടത്തിയവരെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുമെന്നു പറയുന്നു , തിയേറ്ററിനെതിരെ കേസെടുക്കുമെന്നു പറയുന്നു, സെൻസർ ബോർഡിനു കത്തെഴുതുമെന്നു പറയുന്നു. ജഗപൊക. കണ്ടവരെയും പിടിക്കുമോ?
After the screening of Pappilio Budha, police came in and started to threaten the people present there including the theater owner and threatened they would file cases against the theater. They also threatened they would write to Censor board. Will they arrest the people who viewed it also?
Ben Prasantha wonders about the freedom in India in his blog:
സ്വതന്ത്ര പരമാധികാര റിപ്പബ്ലിക് രാഷ്ട്രത്തില് ഒരു കലാകാരന് സ്വതന്ത്രാവിഷ്കാരം നടത്തിയതിന്റെ പേരില് തന്റെ കലാസൃഷ്ടി ബഹുജന സമക്ഷം പ്രദര്ശിപ്പിക്കാന് അനുമതി നിഷേധിച്ചു എന്ന് പറയുന്നത് വല്ലാത്ത ദുര്യോഗം തന്നെ. കുറെ നാളുകളായി എന്റെ മനസ്സില് ഉറഞ്ഞു കൂടിയ ചോദ്യത്തെ ഒരിക്കല് കൂടി ഓര്മിപ്പിച്ചു ഈ സംഭവം. ഇന്ത്യ സ്വതന്ത്രയോ?. എന്റെ സത്യാന്വേഷണ പരീക്ഷണങ്ങള് എഴുതിയ ഗാന്ധി വിമര്ശനങ്ങള്ക്ക് അതീതന് അല്ല .സത്യങ്ങള് തുറന്നു പറയുമ്പോള് എന്തിനാണ് പേടിക്കുന്നത്?? ആരെയാണ് പേടിക്കേണ്ടത്?
In the sovereign free republic of India, an artist is denied permission to display his art in public. It is riveting to the say the least. That makes me ask the question which was in my mind for a long time, Is India really free? Gandhi who wrote, ‘Experiments of Truth’ is not someone above criticism. Why is everybody worried about the truth?
Ajith Kumar A S is a Dalit musician, writer and filmmaker based in Thiruvananthapuram writes about the movie and his difference of opinion.
Papilio Buddha has been acclaimed by Dalits and even left liberals as a film that addresses caste and violence against Dalits seriously. There are differences of opinion. I have serious problems with the film. I think it eroticizes the violence against Dalits and makes it enjoyable for the upper class/middle class sympathizers of Dalit issues. It gives a possibility of sympathizing over the violence of caste. Dalit bodies are just sites of violence, the film revolves around the atrocities and focuses mainly on the failures. The contemporary advancements of Dalits are ignored and it approaches the dominant left with a soft criticism.
Manoj vishwambharan writes on Utharakalam, an online media focusing on the subaltern, sums up the whole attitude towards the movie and why we need more such movies.
ശ്രീ ബുദ്ധന് ഇ എം. എസ് നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ സ്ഥാനത്ത് പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടുമ്പോഴും ചെരുപ്പുമാലയിട്ട ഗാന്ധിയന് നോക്കുകുത്തി എരിയപ്പെടുമ്പോഴും അതില് കണ്ട കീഴാള സ്ത്രീകളുടേയും സമുദായത്തിന്റേയും നിശ്ചയദാര്ഢ്യത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുമ്പോള് ഈ സിനിമ സെന്സര്ബോര്ഡിനു മാത്രമല്ല, മലയാളി പൊതുബോധമണ്ഡലത്തിനു തന്നെ അസ്വാരസ്യമുണ്ടാക്കുന്നതില് എനിക്കത്ഭുതമില്ല.
ഇ എം എസിന്റെ ജാതീയതയെപ്പറ്റിയോ ഗാന്ധിയുടെ ജാതി വര്ണ്ണാശ്രമ വ്യവസ്ഥകളെപ്പറ്റിയോ ചരിത്രപരമായി വിശകലനം ചെയ്യുക എന്നത് എന്നെ സംബന്ധിച്ച് എളുപ്പമല്ല. പക്ഷേ എനിക്ക് ഉറപ്പായും പറയാവുന്നതെന്തെന്നാല് ഈ സിനിമയെ നിരോധിക്കേണ്ടത് ഇടതിന്റേയും വലതിന്റേയും രാഷ്ട്രീയബോധത്തെ നിലനിര്ത്തുന്നതിന് വളരെ നിര്ണ്ണായകമാണ്. അതേ സമയം തന്നെ ഇത് സാധാരണക്കാരന്റെ മുന്നില് പ്രദര്ശിപ്പിക്കേണ്ടത് ഒരു ദലിത്-കീഴാള രാഷ്ട്രീയ ധാരയുടെ നിര്മ്മാണത്തിനും പ്രവര്ത്തനത്തിനും അനിവാര്യമാണ്. പാപ്പിലിയോ ബുദ്ധ കേരളവും ഇന്ഡ്യയും കണ്ട ഏറ്റവും നല്ല സിനിമയാണെന്ന് വാദിക്കാനല്ല എന്റെ ശ്രമം. അതേ സമയം തന്നെ കേരളത്തിന്റേയും ഇന്ഡ്യയുടേയും സാംസ്കാരിക ചരിത്രത്തെ അലോസരപ്പെടുത്താനും പുനരാലോചിക്കാനും നമുക്ക് കൂടുതല് പാപ്പിലിയോ ബുദ്ധകളെ ആവശ്യമുണ്ട്.
When Buddha's picture is replaced instead of the erstwhile veteran communist leader E.M.S Namboothiripadu and when Gandhi is adorned with a garland of slippers in the movie, when the men and women in the movie are seen determined to represent their true Dalit culture, this movie will not only agonize the Indian Censor Board it would also agonize the common intellect of the society as well. I am none to analyse the caste favoritism of E.M.S or Gandhi. But I am sure this ban on the movie is a must for the left and the right politicos to safeguard their politics. At the same moment, this movie needs to be screened to an ordinary person to achieve a balanced political stance in their minds about Dalit identity. I am not here to talk about the merits of the movie as a whole but this is a movie which questions the unquestionable cultural history and this movie will make us think about the common propagated political myths. We need more Pappilio Buddhas like these.
2 comments
i like this movie