In the continuing drama of the financial crisis plaguing Greece and the eurozone [1], a row erupted [2] last week because of a German Focus Magazine cover [3] that depicted ancient Greek statue Venus de Milo [4] flipping a middle finger [5] at the European Union.
The magazine also published an accompanying article [6] reportedly describing Greeks as the ‘crooks’ of the European family.
The media in Greece elevated the story to a level of popular public scandal, evoking indignation by Greek politicians, and engendering a new round of fierce public discussion on issues of national identity and sovereignty, racism and European integration.
Indignation and bitter humor
Some saw the incident as an instance of “anti-Hellenism [7]” or dislike of Greece. On Twitter, sotomi [8] angrily proposed a boycott action [9],
Boycot German products and German stores in Greece. This should be the answer to Focus cover and German publicity. #GRanswer
… while Nikos Roussos [10], echoing a popular recurring theme, focused on war reparations [11] allegedly still owed to Greece:
the best answer would be, if we could finally demand from Germany to pay their debt to us for 2nd World War
pascal_ [12] bitterly proposed a reaction in kind [13]:
Να βγει το ελληνικό Focus με εξώφυλλο φωτό του Χίτλερ και τίτλο: Σας χρωστάμε πολλά
Perhaps as a conciliatory gesture, radio producer Antonis Vlavogelakis [14] responded to the cover with a Venus de Milo photo manipulation of his own [15]:
Veteran comedian Harry Klynn [16] threw a punch line back at the crisis [17],
Ένας φίλος μου αγόρασε μια 600άρα Μερσεντές τοις μετρητοίς. Την βενζίνη αγοράζει με δόσεις!
… while FivosV [18] speculated on the statue's usually unseen fingers [19]:
Επιτέλους είδαμε και το -ένα τουλάχιστον- χέρι της Αφροδίτης της Μήλου. Έτσι ήταν κανονικά. Γι'αυτό τα σπάσανε. #FOCUS
Reflection and social critique
Blogger alepouda [20] weighed the public indignation against the more serious economic crisis [21],
έμενα μου τη δινει που πιο πολύ ως λαος εκνευριζόμαστε αμα μας κακολογήσουν παρά που τα έχουμε κάνει σκατά
…while web designer Cyberela [22] angrily refocused the argument on those responsible [23] for bringing Greece to a state of decline:
Ντροπή σας! Εμένα με προσβάλει το γεγονός ότι βάζετε εμένα να πληρώσω την κρίση των άλλων και τα κλεμμένα την προηγούμενης κυβέρνησης.
kaltsovrako, also entreated Greeks to focus on the most important issue [24]:
μας εγκαλούν έμμεσα να αλλάξουμε νοοτροπία [και] “εμείς” βλέπουμε το δάχτυλο και απαντάμε ενθυμούμενοι ΞΑΦΝΙΚΑ τον Χίτλερ, τις πολεμικές αποζημιώσεις, το Δίστομο και τα Καλάβρυτα. Ρε, πάμε καλά;
E-Lawyer blogger Vassilis Sotiropoulos focused on legal aspects of the controversy [25]:
το νομικό ερώτημα είναι εάν έχει το δικαίωμα ένα περιοδικό να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο σε [..] ένα σύμβολο του Ελληνικού πολιτισμού. [..] Τα δικαστήριά έχουν αποκλείσει τέτοιου είδους παρερμηνείες, τασσόμενα παραδοσιακά υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης. [..] Για να επιστρέψω όμως στον πολιτικό χειρισμό, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι κι αυτός ενδέχεται να έχει ορισμένες νομικές προεκτάσεις. Το ερώτημα είναι εάν η παρέμβαση που ζητείται σε ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι ή όχι μια παρέμβαση στην ελευθερία του λόγου.
(Α day after this opinion was posted, Reporters without Borders reprimanded the president of the Greek parliament [26] for requesting that the German government discipline the press.)
In his blog, Dog Day Afternoon, music producer Stathis Panagiotopoulos proclaimed the assertions in the Greek translation of the German article to be true [27],
“Οι Έλληνες δεν αντιμετωπίζουν ποτέ και πουθενά προβλήματα ενσωμάτωσης. Παντού νοιώθουν σαν στο σπίτι τους. Το συμπαθητικό αυτό μικρό έθνος μοιάζει να μην έχει έγνοιες και να χορεύει πάντα σαν τον Αλέξη Ζορμπά. Οι Έλληνες αισθάνονται σαν πατέρες των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών και δεν θα είχαν καμία δυσκολία να ζήσουν και χωρίς κυβέρνηση. Γιατί να αλλάξει κάποιος που είναι ήδη τέλειος;” Ψέματα είναι;
Is that a lie?
He unleashed a righteous fury of his own at the more simplistic counter-arguments [27]:
Ξανάρχισε να ακούγεται το μικρονοϊκό επιχείρημα “όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδια οπότε πως τολμούν κλπ” [..] ενώ “εμείς” ξαναγυρίσαμε στα βελανίδια, και η απόδειξη είναι παντού τριγύρω μας, στον τρόπο με τον οποίον βρωμίζουμε και απαξιώνουμε τη χώρα μας, στην έλλειψη κοινωνικής συνείδησης, στο ρατσισμό μας, στον εθνικό μας αυτισμό.
Writer and translator Nikos Sarantakos engaged in professional critique of the article's translation [28], focusing on an obvious but overlooked aspect of the controversy:
Εγώ το διάβασα το άρθρο και δεν συμφωνώ ότι είναι ανθελληνικό, ότι είναι δυσφημιστικό και άλλα τέτοια. Φυσικά, έχει γενικεύσεις, έχει και ανακρίβειες, αλλά συνολικά χαρακτηρίζεται από χιούμορ, παρατηρητικότητα, καλή γνώση της Ελλάδας και συμπάθεια προς τους Έλληνες. Οι επικριτές του το διάβασαν το άρθρο ή έμειναν απλώς στη φωτογραφία;
Blogger mindstripper published an impassioned letter from a friend [29], tormented by perceptions of Greece abroad and a, perhaps uniquely Greek, kind of grief:
Εδώ που είμαι έχω ακούσει ένα σωρό ειρωνίες για το πως βγήκε η δημοκρατία από μια χώρα σαν την Ελλάδα, για τους Έλληνες και την νοοτροπία τους. Αλλά έχω σταματήσει καιρό τώρα να προσθέτω σ’ αυτές τις συζητήσεις τη γνωστή γκρίνια για τους ανάξιους πολιτικούς και τις ηλίθιες κυβερνήσεις και αυτούς που τα παίρνουν και το σύστημα και… Εμείς είμαστε όλοι αυτοί.
And blogger Roides, nicknamed after an iconoclastic and witty Greek author, challenged the perception of who should be affronted [30] by the article:
Δεν υπάρχει μία Ελλάδα, ουδέποτε υπήρξε. Άλλη η Ελλάδα της δημιουργίας, του αλτρουισμού, της αλληλεγγύης, του μεροκαματιάρη και της Σκέψης, κι άλλη η Ελλάδα των λαμόγιων και των κάθε είδους αρπακτικών. Το εξώφυλλο του Focus θίγει τους δεύτερους